Nurgül TEKELİ
Normalleşme, bir felaket ya da kriz sonrasında ortaya çıkan zorlu koşulların azaltılıp, bireylerin, yaşadığı acı, kayıp ve tramvaların etkisinden kurtulmaya başladığı normal hayata dönüş sürecini anlatır.
Fakat normalleşme süreci herkes için aynı işlemeyebilir. Bireylerin bu süreci farklılık gösterir.
Bu süreçte barınma, temizlik, yiyecek, içecek gibi temel ihtiyaçların karşılanması, ilk yardım, aynı zamanda psikolojik ilk yardımdır.
Bireylerin yaşadığı acıları ve kayıpları kabullenebilmeleri, duygularını ifade edebilmeleri yardım alabilecekleri bir destek bulabilmeleri bu süreçte oldukça önemlidir.
Bireylerin içinde bulundukları travmalardan kurtulabilmeleri için kendilerine ve birbirlerine zaman tanımaları, profesyonel yardım almaları normalleşme sürecinde gereklidir. Eminim ki sosyal medya hesaplarından afetzedelere, ücretsiz seans verilir diyerek reklam yapan doktorlarımız gibi sahaya inip bireylere, bizzat yardım eli uzatan doktorlarımız da var. Ve yine eminim ki evini, bütün imkanlarını depremzedelerle paylaşan, sessiz sedasız bireyler olduğu gibi yaşanan bu elim durumu fırsata çeviren, kar amacı güden bireyler de var. Yaşadığım şehirden baktığım zaman caydırıcı bir yaptırım olmadığı gibi haberlerde çıkan cezaların sözde kaldığını görmekteyim. İçinde bulunduğumuz normalleşme sürecinde bireyler kendi imkanları dahilinde hayatlarına devam etmekte!
Unuttuk, bitirdik, geçti ne derseniz deyin… Üç beş kuruş para, birkaç koli gönderdik, bir kaç gün şehirleri gezdik, sosyal medyadan paylaşımlar yaptık, çok azına evlerimizi açtık…
Bizzat acının içinde yer alanlar dışında herkes bu işten kârlı çıktı.
Vah ki ne vah!!!
Ama pardon! Biz normalleşme sürecindeyiz!
