Merve Nur MADEN
Prof. Dr. Adem İşcan Hoca’ma, özlemle…
Merhaba.
Her ölüm erken, bazıları daha erken sadece. Sorgusuz, sualsiz, hesapsız ve soğuk bir yüzü var sanki her saniye…
Peki ölüm, gerçekten ölenler için mi yoksa geride bıraktıkları için mi? Ölüm ölene vuslat kalana hasret değil mi? Görünenin ve görünmeyenin en dürüst hâli belki ölüm… En korkusuz, teslime en yakın civarı gönül mahzeninin.
Ölümü anlamak, yaşamı anlamaktır. Belki de bu yüzden bu anlayamayışlarımız… Hayatımıza dokunan birinin bizim ömrümüzde ne kadar misafir olacağını bilmiyoruz. En acısı da bu belki. Görülecek güzel güzel günlerin özlemi en çok da yüreğimize işleyen…
Ölüm bir kere ölüm bir kare diyor ya şair, bazıları ölür her gün doğduğunu, her saniye gönüllerdeki ömrünün uzadığını bilmeden. Sessizce, nahifçe ve hiç tereddüt etmeden…
Cümleler de yoruluyormuş bazen, harfler de nefes almak istiyormuş. Her daim var olduğunu bildiğimiz birine “Var olun” denir mi? Denmiyor sevgili okur…
Duâ ile…
